ZIEL

Soms zit ik na te denken hoe het toch allamaal kan.
Ben ik een vorm van energie? Waarom besta ik en ben ik niet iemand anders?
Wie zijn eigenlijk die anderen in hun ziel?
Hoe kan het zijn dat er miljoenen mensen zijn die mij allen kunnen zien en horen.
Maar alleen ik ben in staat door mijn ogen te kijken en met deze oren te luisteren.
Ik ben degene die in dit lichaam zit. Dat is toch raar, voor mij althans.
Ik ben de enige die mij niet kan zien zonder spiegel. Zien anderen ook wat ik zie?
Want andere mensen hebben andere ogen. Waarschijnlijk zou ik als ik door hun ogen zou kunnen kijken de wereld heel anders zien, maar daar kom je helaas nooit achter.
Je stem is teruggeluisterd via een opname apparaat  heel anders dan je dacht.
Dat bewijst dat alles van mij door anderen anders wordt waargenomen.
Deskundigen zeggen ” het zijn illusies, chemische reacties die de hersenen beïnvloeden”. Dus niemand weet hoe de wereld er echt uit ziet. Je zou er bang van worden. Je hersenen zorgen ervoor dat we een wereld om ons heen scheppen.
Die zal dus voor iedereen anders kunnen zijn.

Daarbij komt dat wij mensen zo beperkt zijn. We kunnen nog geen 1 miljoenste waarnemen van wat er om ons heen is. Een aantal zaken, zoals infrarood licht en hoge frequenties, straling enzovoorts, hebben we ontdekt  via apparatuur wat het zichtbaar voor ons gemaakt. We maken bijvoorbeeld gebruik van infrarood licht om de TV van zender te doen verwisselen of in te stellen. Maar we zien die straling alleen als we door een digitale camera kijken. Wat wij ervaren berust dus grotendeels op een illusie die onze hersenen voor ons maakt. Zelfs wat we voelen wordt door onze hersenen waargenomen en doorgegeven. Het komt daardoor zelfs heel vaak te laat aan zoals tijdens het autorijden. Daarbij moet dan ook nog een tijd passeren voor de nodige actie die we daarna uit gaan voeren.
Het enige wat echt is, denk ik , is de ziel van elk levend wezen. Bewust of onbewust.

Mijn IK:
Ik denk bijvoorbeeld dat mijn ik, mijn ego, wat men de ziel noemt, los staat van mijn lichaam.
Mijn lichaam is een stuk gereedschap om bewust te kunnen zijn.
Mijn bewustzijn is bijvoorbeeld tijdelijk weg als ik onder narcose ben gebracht voor een operatie. Pas als ik wakker ben is mijn bewustzijn er weer en wordt ik wakker in het lichaam dat ik even verliet.
Het rare is dat ik dan weer in hetzelfde lichaam zit. Dus dat is tot het versleten is aan mijn ziel toegewezen. Dit idee heeft ervoor gezorgt dat mensen in een god zijn gaan geloven. In principe is de ziel dan verwisselbaar met een ander lichaam.  De ziel staat toch los van het lichaam? En zal volgens de leer verder leven na de dood?
Nog nooit gehoord van iemand die na een narcose van lichaam is verwisseld.
Zou het mogelijk zijn om dat toch te laten gebeuren? Door deze denkwijze zijn geloven ontstaan welke zeggen dat de ziel hergebruikt wordt in een nieuw geboren lichaam, ofwel reincarnatie. Omdat mensen het niet kunnen begrijpen komen ze tot deze conclusie.

Laatst was ik voor een operatie onder narcose. Het duurde ongeveer anderhalf uur.
Op het moment dat ik bijkwam was ik er ineens weer en er was niet voelbaar tijd verstreken. Ik kwam niet heel langzaam bij mijn positieven, nee ik was er niet en ineens  weer WEL!  Er was voor mij dus geen tijd voorbij gegaan zoals bij slapen, dan is er nog steeds tijdsbesef, maar na een narcose helemaal niet. Voor hetzelfde geld had het 100 jaar later kunnen zijn. Dus moet de ziel tijdloos zijn is dan mijn gedachte.

Het is anders nogal beangstigend om te denken dat als je lichaam er niet meer is dat je dan als het ware in het universum bent opgelost en niet meer bestaat.
Dus het geloof zorgt er voor dat je geen angst voor dit onbekende deel van je bestaan hebt. Ik heb dat geloof helaas niet, maar het geluk is dat ik zonder geloof toch geen angst heb om te verdwijnen als persoon. Wel ben ik heel nieuwsgierig om te weten hoe het echt zit. Maar dan denk ik, waar kom ik dan vandaan voordat ik dit lichaam kreeg.
Is dat wat men de hemel noemt, een opslagplaats voor zielen ?  Anders heeft een hemel geen enkele zin. Een soort grote opbergkast zou dan meer praktisch zijn.
Daarom snap ik ook dat er mensen zijn die in reïncarnatie geloven.
Als reïncarnatie bestaat, staat voor mij vast dat je dat nooit kunt weten. Je geheugen is afhankelijk van je lichaam.
Dus is je ziel niet actief zonder lichaam en dus ook nog eens tijdloos.
Voor mij is het daarom onzin dat je nog iets van een vorig leven zou kunnen weten.
Je geheugen is met je lichaam verloren gegaan. De ziel heeft geen vaste, vloeibare of gasvorm, dus waar zou dat geheugen dan uit moeten bestaan?
Opgeslagen als enen en nullen zou het eventueel kunnen, maar ook daar is materie voor nodig.

Hoe mooi zou het zijn om als wezen terug te komen in een lichaam met een geheugen, zodat je verder kan gaan met waar het vorige lichaam was gebleven.
Het zou dan ook kunnen dat je in een lichaam komt op een geheel andere planeet.
Maar dan zou je van de aarde weer geen weet hebben en schiet je er nog steeds niets mee op.
Misschien wordt het pas duidelijk als mensen in staat zijn om een geheugen aan menselijke hersenen toe te voegen en dat als startpunt te gebruiken. Albert Einstein zou dan verder kunnen gaan met zijn denkwijze. Tenminste als het opvolgende lichaam enige vorm van geavanceerde hersenen bezit.

Iets wat mensen vertellen na een bijna dood ervaring is vaak overeenkomstig.
Mijn vriend Ad bijvoorbeeld, die geen geloof beleidt, vertelde mij dat hij tijdens een hartstilstand inderdaad een tunnel heeft gezien met aan het einde een groot licht.
Is dat een reactie van de hersenen als ze dreigen af te sterven om je rustig te laten gaan, dus dat je lampje in plaats van uit , aan gaat? Of is dat iets dat werkelijk bestaat, dus waar je ziel naar toe gaat als het je lichaam verlaat. Er zijn verschillende mensen uit verschillende culturen die er een dik boek over hebben geschreven , waarvan andere mensen denken dat dit de waarheid is.

De Mens zal het nooit weten. Anders was er wel iemand die er over vertellen zou en er een dik boek erover schrijven…..?
Laten we daarom ophouden elkaar er voor af te slachten, wat je ook denkt hoe het zit!

Het is net zo onbegrijpelijk als dat het heelal eerst niet bestond en nu wel.
Zo moet het ook met de geest zijn…een oerknal!
JE BEGINT ALS EEN PUNT EN VERDWIJNT WEER IN EEN PUNT……………

2017

Terug naar het MENU

Scrol omlaag voor strange and beautiful things