Mooie vliegen.
De eerste keer dat ik alleen naar buiten mocht in mijn jonge leven, verwonderde ik mij het meest over de nieuwe kleuren die ik ontdekte.
Achter ons huis was een poort en toen ik die uitliep met mijn houten kruiwagentje kwam ik uit op een prachtig stukje braakliggend land.
Er groeide wild gras met erboven prachtige vliegende insecten.
Als ze neerstreken op een blad van een plant kon ik ze goed bekijken.
Heel mooi groen en glanzend dat overging in blauw – groen en van geel naar rood.
Dat veranderde naarmate het zonlicht er op viel en ik er naar keek.
Ik zat er op mijn hurken heel lang naar te kijken.
Toen ik weer thuis kwam moest ik het mijn moeder vertellen.
Ik raakte maar niet uitgepraat over wat ik had ontdekt en hoe prachtig het was.
Mijn moeder die dacht dat ik waarschijnlijk een of ander sieraad had gevonden ging met mij mee zodat ik het aan kon wijzen.
Toen ze na lang rondspeuren eindelijk begreep wat ik zo mooi vond, zei ze “het zijn gewoon vieze strontvliegen” en liep terug naar binnen.
Ik snapte maar niet dat zij niet zag hoe mooi het buiten was.
Jacques Mul (2023)