De directeur van het museum heeft het ontwerpbureau gevraagd een tentoonstelling te bedenken met de voorwerpen die ter beschikking werden gesteld.
Het ontwerpbureau bestond  uit vijf vrouwen.
Samen hadden ze een mooi plan bedacht voor de nieuwe tentoonstelling. Ik was erg benieuwd wat het ging worden.
Uiteindelijk werd er  een vergadering belegd waarin ik als enige man en chef technische dienst werd uitgenodigd.
Technisch werd er niets besproken. Ik moest maar zelf uit hun woorden opmaken wat  er gebouwd moest worden. Zelfs geen hint.
Als ik tussendoor wat wilde weten, werd ik afgekapt met de woorden. De techniek komt straks.
Dus het bleef voor mij erg vaag allemaal.
Ze hadden het over de doos inrichting. en de voorwerpen.
Ook hadden ze het over grote gaten die er in moesten

Vrouwen hebben een andere tactiek dan mannen en praten over allerlei zaken, behalve wat iemand nu echt moet gaan doen en wie dat moet uitvoeren.
Ik had nog steeds geen idee wat voor doos het nu moest worden.
Zelf spraken ze van “De Doos”.
Ik was benieuwd wat er aan techniek gemaakt moest worden en lette dus scherp op wat ze technisch wilden maken.

Telkens viel weer het woord DOOS  en  onze doos met bond bekleden tegen gevaar van scherpe randen en nog wat van die vage dingen.
Maar na een lang gesprek wist ik nog steeds niet wat er gebeuren moest mijnerzijds.
Er werd alleen verteld welke voorwerpen er in moesten komen.
Nog steeds ging het niet over de techniek.

Toen aan het einde van de vergadering kreeg je de rondvraag.
Toen ik aan de beurt was zei ik tegen de voorzitter, die Ina heette,
‘ Ik vind het toch allemaal wel wat vaag Ina, ik zit er hier volgens mij voor spek en bonen bij.
Jullie hebben het maar over je doos!  Wat is  nou eigenlijk de bedoeling met die doos van jullie, ik heb nog steeds  geen idee wat ik in die doos van jullie kan betekenen… Ik begrijp er noppes van! Vertel mij eens iets. Hebben jullie tekeningen van jullie doos, plannen of schetsen op papier?
Moeten er grote gaten gemaakt worden om je hoofd door te steken met een rand van  langharig bond ter bescherming.
Moet er licht in komen omdat het mij daarbinnen nogal donker lijkt?

Toen keken eerst naar elkaar en toen mij gezamenlijk boos aan.
Hun voorzitter zei, ‘nou, nou, dat is wel heel erg seksistisch wat je nu uitkraamt.
Wij verzoeken je de vergadering meteen te verlaten en je hoort hier wel meer van via je directeur!!

Later bleek dat het om een zaal in de vorm van een kijkdoos ging….. weet ik veel?

De volgende keer als ik met vrouwen moet werken waarbij geen tekening op tafel wordt gelegd, vraag ik helemaal niets meer.
Ik zie dan achteraf wel wat ik had moeten maken als het klaar is.

Conclusie:
PAS OP JE WOORDEN ALS MAN ALS ER DAMES BIJ ZIJN….