BOOS

De directeur van het museum waar ik werk, heeft het ontwerpbureau gevraagd een tentoonstelling te bedenken met de voorwerpen die ter beschikking werden gesteld door verschillende musea.
Het ontwerpbureau bestond  uit vijf vrouwen.
Samen hadden ze een mooi plan bedacht voor de nieuwe tentoonstelling.
Ik was erg benieuwd wat het ging worden voor tentoonstelling.
Uiteindelijk werd er  een vergadering belegd waarin ik als enige man en chef technische dienst werd uitgenodigd.
Technisch werd er helemaal niets besproken. Ik moest maar zelf uit hun woorden opmaken wat  er gebouwd moest worden.
Als ik tussendoor wat wilde weten, werd ik afgekapt met de woorden. De techniek komt straks ter sprake.
Dus het bleef voor mij nog even erg vaag allemaal.
Ze hadden het over de doosinrichting en de voorwerpen die hoe en waar geplaatst gingen worden.
Ook hadden ze het over verschillende grote gaten die er in moesten komen. Ik dacht aan kijkgaten of iets dergelijks.

Vrouwen hebben een andere insteek dan mannen en praten over allerlei zaken, behalve dat het duidelijk is wat iemand nu echt moet gaan doen en wie dat gaan uitvoeren.
Ik had na een uur nog steeds geen idee wat voor doos het nu moest worden en wat de bedoeling verder was dan voorwerpen en museumstukken tonen.
Zelf spraken ze telkens over “De Doos”.
Ik was toch eindelijk wel benieuwd wat er gemaakt moest gaan worden en wat mijn rol zou gaan worden in het geheel.
Ik lette dus scherp op wat ze  wilden maken en waar er technische zaken  gedaan moesten worden.

Weer viel het woord doos  en  onze doos met bont bekleden tegen gevaar van scherpe randen en nog wat van die  dingen waarbij ik mij nog steeds afvroeg wat de bedoeling van het geheel moest worden.
Na een heel lang gesprek wist ik eigenlijk nog steeds niet wat er gebeuren moest mijnerzijds.
Duidelijk was alleen welke voorwerpen er in moesten komen.
Nog altijd ging het niet over de techniek en wachtte ik af wanneer ik aan de beurt zou komen.

Aan het einde van de vergadering kreeg je de rondvraag.
Toen ik aan de beurt was zei ik tegen de voorzitter, die Ina heette,
‘ Ik vind het toch allemaal wel wat vaag Ina, ik zit er hier volgens mij voor spek en bonen bij.
Hebben het maar over jullie doos!  Wat is  nou eigenlijk de bedoeling met die doos van jullie, ik heb nog steeds  geen idee wat die doos van jullie moet doen… Ik begrijp er noppes van! Vertel mij eens iets over de techniek die ik moet gaan verzorgen in die doos.
Hebben jullie tekeningen van jullie doos, plannen of schetsen op papier?
Begrijp ik het goed, dat er grote gaten gemaakt moeten worden om je hoofd door te steken of zo, met een rand van  langharig bont ter bescherming?
Moet er licht in komen omdat het mij daarbinnen nogal donker lijkt?
Wie vertelt mij wat?

Toen keken eerst naar elkaar en toen mij gezamenlijk boos aan.
De voorzitter zei, ‘nou, nou, dat is wel heel erg seksistisch wat je nu uitkraamt.
Wij verzoeken je de vergadering meteen te verlaten en je hoort hier wel meer van via je directeur!!

Later bleek dat het om een zaal in de vorm van een kijkdoos ging….. Wat ik al vermoedde, maar weet ik veel?

De volgende keer als ik met vrouwen moet werken waarbij geen tekening op tafel wordt gelegd, vraag ik helemaal niets meer en maak ik rechtsomkeert.
Ik zie dan achteraf wel wat ik had moeten maken als het klaar is.

Conclusie:
PAS OP JE WOORDEN ALS MAN ALS ER DAMES BIJ ZIJN….

Scrol omlaag voor strange and beautiful things