VERZEND UW STEM
Phonopost Al vele jaren hebben wij de behoefte gehad om een gesproken bericht naar bekenden, vrienden en familie te kunnen versturen. In de jaren 1934 tot 1950 kon men gebruik maken van de zogenaamde Phonopost. Het woord zegt het al, geluid per post.
Een Voice bericht kon men nog niet sturen.
Als je dat in de jaren ‘30 wilde doen, waren de mogelijkheden beperkt én kwam er heel wat bij kijken.
Daarom was de in Nederland genoemde Fonopost een uitkomst.
Hoe het werkt is in dit filmpje te zien:
Foto gemaakt in Postmuseum Den Haag
Het apparaat was 2 meter hoog en woog 360 Kg.
Om het apparaat te gebruiken kocht men aan het loket een penning. Wanneer de penning in de gleuf aan de voorzijde werd gedaan kon men een aantal minuten een bericht inspreken. In de kast werd een aluminium schijf, iets groter dan een cd, voorzien van een geluidsspoor. Als de tijd om was kon de schijf worden uitgenomen. Vervolgens wierp de spreker een penning, indertijd 15 cent, in een andere opening en er werd een envelop geleverd voor het schijfje alsmede een klein envelopje met twee naalden om de schijf af te kunnen spelen.
In de jaren na de tweede wereldoorlog wordt veel gebruik gemaakt van vinylplaten om berichten te sturen. Daarna wordt, door de opkomst van de minicassette het gebruik van de fonopost een stuk eenvoudiger. Tegenwoordig doet men het nog sneller, namelijk via de smartphone. Voicemail is inmiddels al jaren een bekend begrip.
Tijdens een grote opruiming werden diverse Items vernietigd door het Museum voor Communicatie. Via een medewerker heb ik nog een aantal Items kunnen redden. Hieronder wat zaken die ik nog heb bewaard. Wat ik dubbel heb gaat voor een klein bedrag van de hand.
Het is nu dus vrij uniek materiaal geworden en interessant voor de verzamelaar.
Dit setje heb ik in eigen verzameling
Inhoud een bespeelde en onbespeelde plaat,
twee munten en twee zakjes met naalden.
Wat ik nog heb is niet veel meer.
Ben bereid er iemand anders mee gelukkig te maken:
In Londen hadden ze ook de gesproken brief ingevoerd:
Deze 78rpm -schijf zou zijn opgenomen in een warenhuis of in een amusement arcade zoals die gevonden in Seaside tussen 1934 – 1939.
Het werd over het algemeen beschouwd als een nieuw item en op dezelfde manier gebruikt als een feestkaarten of als een middel voor In contact blijven / de stem horen van familieleden die naar Australië of andere delen van het toenmalige rijk waren geëmigreerd.
Het label is een 2e serie waaruit blijkt dat de Voice Records Ltd hun activiteiten naar Centraal-Londen had verplaatst en niet langer samen met hun apparatuurdistributeur Ameco was geplaatst, die opereerde vanuit wat nu Wembley Stadium is.
De zijde op de foto zou een bericht bevatten dat ongeveer 1,5 minuten lang is.
De achterkant zou een advertentie bevatten van de plaats waar de opname werd gemaakt of door een sigarettenbedrijf zoals Abdullah’s of door Voice Records zelf, kan deze kant soms leeg zijn. Oorspronkelijk zou de schijf uit de machine zijn verstuurd met een envelop voor het plaatsen van een pakket van bamboe -naalden. Bamboo werd gebruikt omdat grammofoon pick -ups zwaar waren en een metalen stylus de zachte aluminiumopname gemakkelijk zou beschadigen. Een moderne stylus speelt de schijf, maar het zal waarschijnlijk een slecht klinkend afspelen zijn.
Om het geluid te transcriberen op een CD of .wav -formaat kost in de regio van £ 30 per kant. Er zijn 3-4 bedrijven die dit kunnen doen in Engeland.
Opgenomen in de Voice-O-Graph-stand bij Jack White’s Third Man Records in Nashville, Tennessee. Dit is dezelfde stand die Neil Young gebruikte om zijn nieuwste album “A Letter Home” op te nemen. De stand, gemaakt in 1947, neemt ongeveer twee minuten audio rechtstreeks op vinyl op. De stand is te zien in deze clip van The Tonight Show met Jimmy Fallon: • Neil Young en Ja… of hier van Thttps://www.youtube.com/watch?v=V3mlbH-btx4hird Man Records: • Record derde man…