Henry Ford (klik hier als u mijn T-Ford project wilt volgen)
Henry Ford heeft met zijn praktische en betaalbare auto’s de manier van leven van een groot aantal mensen veranderd. De lopende band en de massaproductietechnieken die hij bedacht, vestigden in de eerste helft van de twintigste eeuw de uitgangspunten voor de industriële werkwijze wereldwijd.
Henry Ford begon al op 12-jarige leeftijd. Toen bracht Henry zijn meeste vrije tijd door in een kleine werkplaats die hij zelf had ingericht. Hier construeerde hij in 1878, op 15-jarige leeftijd, zijn eerste stoommachine. Het jaar daarna vertrok hij het vlakbij gelegen Detroit, om er als leerling-monteur te gaan werken.
Zijn leertijd duurde drie jaar, waarna Henry naar Dearborn terugkeerde. De daarop volgende jaren verdeelde Henry zijn tijd tussen het werken met stoommachines en het repareren.
Hij deed deeltijdwerk in een fabriek in Detroit. Daar herstelde hij de landbouwwerktuigen van zijn vader.
In 1888 vond een grote verandering in zijn leven plaats toen hij met Clara Bryant trouwde en hij voortaan zijn gezin onderhield door een zagerij te beginnen.
Kort daarna veranderde Ford opnieuw van baan om vanaf 1891 als ingenieur bij de Edison Illuminating Company in Detroit in dienst te treden.
Twee jaar later was hij hoofdingenieur. Hij beschikte toen over voldoende tijd en geld voor zijn persoonlijke experimenten met motoren met inwendige verbranding.
Het hoogtepunt van deze experimenten was het bouwen van een zichzelf voortstuwend voertuig – de Quadricycle – in 1896.
De eerste Ford motor kwam sputterend tot leven op zijn houten keukentafel op 58 Bagley Avenue en werd al snel gevolgd door zijn volgende ontwerp, een motor gemonteerd op een frame met vier fietswielen – De eerste auto van Ford.
Nadat hij in 1898 ontslag had genomen bij Edison, vormde Ford de Detroit Automobile Company.
De firma ging echter al snel failliet. Maar Ford ging toch door en ontwierp (en bouwde) enkele racewagens. Met één daarvan, de beruchte ‘Sweepstakes’ versloeg hij de Amerikaanse Kampioen Alexander Winton op 10 oktober 1901.
Henry Ford ontwierp zijn eerste lopende assemblageband in 1913 en ontketende een revolutie met de productieprocessen van zijn T-Ford. De assemblagelijn in de eerste Ford fabriek in Highland Park, Michigan, werd wereldwijd de maatstaf voor massaproductiemethodes.
Om het doel van massaconsumptie door massaproductie te realiseren moest de productiviteit worden vergroot. In de fabriek in Detroit in Michigan werden de werknemers op speciale werkstations geplaatst en de chassis werden met behulp van stevige touwen van station naar station gesleept. De chassis stopten bij elk station, waar onderdelen werden gemonteerd totdat de auto uiteindelijk voltooid was.
Hij bleef experimenteren totdat elke handeling verfijnd was, en zijn visie van massaproductie realiteit geworden was.
De ultieme stap was de creatie van de lopende eindassemblageband. Begonnen werd met een kaal chassis dat over de productielijn langs alle werkstations werd voortbewogen totdat een complete auto op eigen kracht van de productielijn liep. Een essentieel onderdeel van dit proces was dat alle toevoerlijnen langs de route synchroon liepen om de juiste onderdelen op het juiste moment te leveren.
Uiteindelijk liep iedere werkdag elke tien seconden een voltooide auto van de band. Ford kon de prijzen verlagen, het minimum dagloon verdubbelen tot $5, een superieur product produceren en nog steeds winst maken.
Fordlandia en Belterra
Henry Ford waagde in 1927 een poging om in Brazilië in eigen beheer rubber te verbouwen. De bedrijfsvoering van Ford was er op gericht om zo veel mogelijk grondstoffen in eigen beheer te produceren. Bovendien was hij sterk voorstander van de Monroe-doctrine(politiek) en wilde hij onafhankelijk zijn van Europese leveranciers. Van de Braziliaanse regering kocht hij 800.000 hectare regenwoud, dat met de modernste Amerikaanse machines werd omgetoverd in rubberplantages. Er verrezen twee moderne steden: Fordlandia en (in 1933) Belterra, waar de inheemse bevolking de ogen uitkeek op de elektrisch verlichte huizen en straten, goed voorziene supermarkten en stralend witte ziekenhuizen. De leiding was in handen van Amerikaans Ford-personeel, voor het handwerk werd plaatselijk personeel geworven die min of meer gedwongen werden een Noord-Amerikaanse leefstijl aan te nemen. Alcohol was daarbij streng verboden, zelfs binnenshuis. De onderneming mislukte grondig. De Hevea bleek op haar eigen grond niet te doen wat ze in den vreemde wél deed: groeien en latex leveren. De aanplant werd geteisterd door de ene ziekte na de andere. Eenmaal volgroeid, verloren de bomen hun blad, werden ze geteisterd door schimmels, de wortels rotten weg en ze werden aangevreten door insectenplagen. Een monocultuur midden in het Amazonegebied bleek, althans met de techniek van toen, niet te realiseren. De duurste rubberplantages ter wereld leverden nog geen fractie van hun Aziatische tegenhangers, en na de dood van Henri Ford werden Belterra en Fordlandia ijlings ontmanteld en verlaten. Enkele woningen en fabrieksgebouwen staan er echter nog steeds.
Wilt u het diorama van een Henry Ford garage zien uit 1926? Klik op deze tekst!